As cardiopatías familiares poden herdarse de pais a fillos cun patrón de herdanza que se coñece como autosómico dominante, no que un afectado pode pasar o defecto xenético á súa descendencia cun 50% de posibilidades, afectando por igual a homes e mulleres (nalgunhas enfermidades existen outros patróns de herdanza como o recesivo, o ligado ao cromosoma X, pero son menos frecuentes. Por este motivo recoméndase realizar unha evaluación cardiolóxica a todos os familiares de primeiro grao (irmáns-as, pais, fillos-as) dun afectado.
Na primeira consulta farémoslle moitas preguntas sobre a súa familia, enfermidades, orixes, intervencións, etc. e observará como debuxamos no papel o que denominamos árbore familiar ou árbore xenealóxica ou pedigree médico. Este acto é fundamental na consulta: dános moita información sobre a enfermidade na familia, patrón de herdanza, localiza aos familiares que hai que estudar, etc.
A evaluación cardiolóxica habitualmente consiste na realización dun ECG e un ecocardiograma co que se diagnostica ou descarta a enfermidade con maís dun 90% de posibilidades. Dependendo da enfermidade nalgúns casos pode recomendarse a realización de probas maís sofisticadas como electrocardiogramas especiais, proba de esforzo, test de provocación farmacolóxica ou resonancia cardíaca.
As persoas que non padezan a enfermidade no momento de realizarse a probas podrían desenvolvela dentro duns anos, polo que habitualmente recoméndase realizar unha revisión cada certo tempo.
Dependendo da enfermidade, pode ser necesario que osnenos sexan valorados conxuntamente con Cardioloxía Pediátrica, especialmente no caso de canalopatías e nalgunhas miocardiopatías. A idade á que se comenzaría con o estudo cardiolóxico en nenos depende non só do tipo de enfermidade, senón de como compórtase nesa familia concreta.